Levensverwachtingen

Ik was eergisteren jarig en hoe ouder ik word, hoe meer ik precies terugkijk op wat al geweest is. Iedereen heeft verwachtingen van zijn leven.
Toen ik jonger was en aan het begin van mijn volwassen leven stond, dacht ik dat de leeftijd van 35-50 de beste jaren zouden moeten zijn.

Je hebt al wat levenswijsheid opgebouwd, vaak uit de pampers, anciënniteit op het werk waardoor je je financieel wat meer kan veroorloven en dat terwijl je in de fleur van je leven bent.

Hoe fout kon ik het voorhebben??? De levenswijsheid en de pampers kloppen gelukkig, maar van al de rest is niks in huis gekomen.

Ik had inderdaad al een mooie anciënniteit opgebouwd, maar door de noodzaak van job te veranderen, ben ik die verloren. Financieel dus een heel stuk achteruit, maar dat weegt totaal niet op tegen de gezondheid die ik ben verloren. Op dit moment is elke belasting weer een overbelasting en alles moet afgewogen worden. Het is een cliché maar waarheid dat je dan echt leert genieten van de kleine dingen. Maar soms snak je zo naar het gewone leven van een veertiger waar alles vanzelfsprekend is, waar inspanningen niet moeten gedoseerd worden, waar een citytrip fysiek vanzelfsprekend is.
En toch moet ik dankbaar zijn dat het “maar” dit is. Ik moet niet voor mijn leven vrezen, gewoon leren leven met telkens toenemende beperkingen.

En nee, we hebben niet nagelaten om er ene te drinken…. op onze gezondheid, want het kan altijd slechter. En ik hoop dat er nog veel verjaardagen mogen komen, maar dat de gezondheid minder snel achteruit gaat als de jaren komen. Fingers crossed dus!