Uitputting

Het heeft me heel veel tijd gekost om toe te geven dat ik momenteel volledig uitgeput ben.Het is ondertussen 2 weken geleden dat we met de kinderen in de bioscoop zaten en ik zat er gewoon apathisch bij. Ik had nul energie meer. Ik voelde me leeg en met een zwaar lijf dat niet mee wou.Mijn man zag het aan mijn gezicht, maar liet het me zelf zeggen. Daar midden de film zei ik: “ik ben uitgeput, ik kan niet meer”. En kort erna: “morgen ga ik niet werken”.


Nu, voor wie mij kent: ik ga liever ziek werken dan thuis te blijven. En dat had ik de weken ervoor dan ook gedaan. Drie weken aan een stuk, met een luchtweginfectie, eerst met een hese stem en dan zonder stem, de ene dag al wat meer piepen dan de andere dag.Het hoogstnodige werk raakte gedaan, maar eerlijk, ik had al weinig energie om mijn enthousiaste zelf te zijn op het werk.Doordat maar het hoogstnodige werk klaar raakte, kwam ik ook niet echt tevreden thuis van mijn werkdag.Daar zat ik dan op maandag bij de huisarts. Zelf zei hij onmiddellijk dat ik er ellendig en getrokken uit zag en daarop durfde ik zeggen dat ik uitgeput was. Naast een hoop medicatie voor de luchtweginfectie schreef hij me ook onmiddellijk een week ziekteverlof voor. En omdat ik zo uitgeput was, had ik zelfs geen fut om tegen te pruttelen. In elk ander geval zou ik zeggen dat een tweetal dagen voldoende was en ik zou zien.De hele week kwam ik amper uit mijn bed: ik sliep dag en nacht. En nog werd ik niks minder moe.

Ik kreeg nog een briefje bij voor 3 dagen extra, maar in de plaats ging ik halve dagen werken. De hele namiddag sliep ik.Vanaf maandag ga ik opnieuw gewoon aan de slag. Maar eerlijk… ik durf niet zeggen hoe lang ik het volhou want ik voel me nog steeds doodmoe, leeg, … En het hoofd wil wel, maar het lijf niet.Ik zal weer niet goed genoeg geluisterd hebben ernaar de laatste maanden zeker?
Vorige week kwam mijn lieve schoonzus mijn strijk doen. Superdankbaar ben ik er voor. De was raakte thuis wel gedaan, maar de strijk niet. Toen ze het voorstelde, probeerde ik het nog af te wimpelen omdat ik dan een gevoel van afhankelijkheid heb, maar ze wou toch geen nee horen. Het was een enorme hulp voor me en we konden nog eens bijpraten.

Nu zit ik in het wassalon. Om energie te sparen, heb ik hier een paar machines laten draaien en die zitten nu in de droogkast. Op die manier ben ik dan op een voormiddag met alles rond om me in de namiddag niet schuldig te voelen dat ik ga slapen…. Nooit gedacht dat mijn dagelijks leven een uitputtingsslag zou worden.