Categorie: Vrije tijd

Energiezuinig op je lichaam, Vrije tijd, Zelfzorg

Coronatijden

Florence

Nu er zoveel een drama maken dat ze moeten binnen blijven, het sociaal leven on hold zetten, weet je, dat lukt als je je knop omdraait. Je kan er ten eerste het positieve van proberen in te zien. Je kan zoveel extra doen: de tijd die je anders niet hebt met je kinderen, kan je nuttig gebruiken. Doe eens iets met je kinderen: ga eens fietsen, kook eens samen, neem tijd om uitgebreid samen te eten ipv snel snel zoals gewoonlijk.
Je hebt nu misschien de tijd om zonder de stress de was en de strijk bij te houden. Of om eens die extra kast uit te kuisen.
Eindelijk eens dat boek lezen dat al een tijdje op je lijstje staat.
Nooit hebben we de tijd om alles te doen wat we willen, nu kan je maar beter van de nood een deugd maken.


Zelf zit ik van begin februari in deze sociale isolatie want ik moet rusten, rusten en nog eens rusten omdat ik dit lijf teveel heb uitgeput door er niet naar te luisteren.
Ik zou graag met mijn kinderen gaan fietsen en de extraatjes doen in het huishouden. Ik wou dat de was en de strijk geen gevecht was om te kunnen bijhouden.
Ik ben doodmoe en heb een warrig hoofd waardoor boeken lezen niet lukt.

Ik heb net als jullie de extra tijd maar niet de kansen om deze te benutten. Dus alsjeblieft, gebruik deze zinvol!

Liefs,
Florence X

Algemeen, Vrije tijd

Uitstapjes – de realiteit

Florence

Het is zomer en dan willen we liefst buiten leven. Er is zoveel te doen, dus waarom zouden we niet volop profiteren van deze korte maanden.

Ik ben een paar keer met de kinderen naar Bellewaerde geweest – in de rolstoel want zo ver stappen is niet te doen en dan sleep ik maar achter. De kinderen vinden het gelukkig “chill” om mama zo mee te nemen en te crossen doorheen Bellewaerde. Oh wat zou ik soms graag remmen hebben op die rolstoel 😂.

Zondag wou ik absoluut een optreden zien. De hele dag platte rust in de zetel, kort voor het optreden vertrekken en zeker geen energie steken in me opkleden. Het optreden in de rolstoel bijwonen en eigenlijk na 45 minuten beseffen dat je energie alweer op is. Onmiddellijk na het optreden naar huis om na even te suffen in de zetel maar in bed kruipen. Mijn benen en armen wogen als lood. Zelfs een zapper opheffen was er teveel aan.

We zijn met de kinderen een dag naar zee geweest. Oh dat was een heerlijke dag, natuurlijk in de rolstoel 😏 maar we hebben met zijn allen intens genoten! In de auto viel ik al in slaap en de day after… geen greintje energie te bekennen… weeral een verplichte rustdag. Gevoel van luiheid bekroop me weer maar eens.

En dat wil ik niet tonen op sociale media. Ik post wel eens foto’s van de uitstapjes, maar wat het met fysiek gekost heeft, hou ik liefst zoveel mogelijk voor mezelf. Thuis probeer ik dan nog maximaal iets te doen met zo weinig mogelijk energie. Hopend dat het snel middag is, zodat ik een excuus heb om te slapen, want een middagdutje is perfect gerechtvaardigd.

De laatste maanden kosten de uitjes me meer en meer energie. Op restaurant een hele tijd zitten, is vaak al lastig. En dan maak ik me soms zorgen wat de toekomst zal brengen. Ik heb zo weinig energie over voor de noodzakelijke dingen, maar ik wil zeker niet de leuke dingen hiervoor volledig opgeven, want zeg zelf… overleven om gewoon te werken is ook geen leven.

Dus we kiezen onze uitstapjes verder zorgvuldig uit en wikken en wegen waar we energie willen aan besteden.

En ik denk dat ik eens een inventaris zal moeten opmaken van mijn verplichtingen of er daar ook niet hier en daar iets kan in geschrapt worden. De wereld zal ook wel blijven draaien zeker?

Time to think!

Vrije tijd, Zelfzorg

Eerste trips met de rolstoel

Florence

Met mijn benen die ik maximaal wil inzetten op werk en huishouden, is er geen kracht meer over om die in de vrije tijd nog echt te gebruiken.
Donderdag gingen we shoppen in Frankrijk, dit zou mijn eerste test worden. De Auchan is dan ook heel groot en dit zijn echt verloren stappen.
De ondergrond was ideaal: heel gladde vloer waardoor ik niet veel armkracht nodig had om vlot vooruit te gaan.
We waren daar natuurlijk niet alleen, het was echt wel druk. Dit zorgde ervoor dat ik ten eerste continu op achterwerken zat te kijken maar ook dat ik vaak niet gezien werd en verschillende mensen bijna op mijn schoot had.
Veel te veel stress en prikkels, maar heel blij dat ik nergens hulp voor nodig had. Over hulp gesproken: wat zijn de Fransen attent! Telkens ik reikte om ergens bij te kunnen of iets te kunnen nemen, kreeg ik de vraag of ik hulp wou. Ik kreeg niet ongevraagd hulp of betutteling, maar simpelweg de vraag: kan ik een handje helpen? Ook werden deuren spontaan voor me geopend of open gehouden. Heel aangenaam om te ervaren.

De ruimte tussen de kar en de kassa had ik echt wel verkeerd ingeschat: ik knelde mezelf met een hele vlotte beweging tussen mijn rolstoel en de andere kassa met een dik hand als resultaat. Kwestie dat ik er de volgende keer zeker aan denk!

Gisteren was Bellewaerde aan de beurt. Dit is zo lastig met mijn wandelstok en ik nam dus met plezier mijn vierwieler mee.
Het was prachtig weer en de kinderen wilden graag dus vooral de waterattracties doen. Door elke werknemer werd ik heel vriendelijk en attent benaderd: neem maar uw tijd om in te stappen mevrouw, kunnen we helpen?, … Bij bepaalde attracties werd de loopband even stilgelegd zodat ik zeker veilig kon instappen. Het is alsof elke werknemer er echt heel graag zijn job doet: zelfs op het laatste moment van de dag zijn ze nog even vriendelijk als bij de start en dit na hele drukke en lange werkdagen.

Voor mensen met een beperking bestaat er de Easy Pass. Dit zorgt ervoor dat je langs de uitgang kan binnengaan en uiteindelijk niet zo lang staat aan te schuiven als de gemiddelde bezoeker. Nu ik mijn rolstoel heb, vind ik het niet erg om te wachten, wat met mijn wandelstok wel het geval is. Met zo’n Easy Pass, mag je nog 3 mensen meenemen op de attractie. Heel jammer want ons gezin bestaat uit 5.
Goed dat ik dit ter sprake heb gebracht, want blijkbaar kan je dit aanvragen voor 5 personen in totaal. De enige compensatie is dat je maar 2 keer ipv 3 keer per attractie een easy acces hebt. Dat vinden we totaal niet erg, want op de attracties waar ik op meega, gaan we toch maximum 2 keer. Liever als gezin kunnen genieten van een attractie dan eens meer op een attractie.

De kinderen hadden hier elk om beurt hun plezier in het duwen van de rolstoel: het waren elk om beurt echte kamikazepiloten en ik heb meer dan een keer mijn handen voor mijn ogen geslagen om toch maar niet te zien hoe we overal tussen zwalpten. Deze uitstap heb ik gelukkig wel zonder brokken of kneuzingen overleefd en ook dit was dus een hele aangename ervaring!

Vrije tijd, Zelfzorg

Hoge nood

Florence

Door mijn aandoening heb ik een neurogene blaas. Heel vervelend! Een trip kan vaak niet starten voor ik er de laatste druppels heb uitgeperst.
Ook onderweg verloopt dit vaak van toilet naar toilet. Van zodra een toilet minder hygiënisch is, lukt het zelfs nooit om te plassen.

Gisteren was ik aan het lezen op een site met lotgenoten over dit probleem en daar had iemand een app gepost: “Hoge Nood”. Deze is beschikbaar op Android en IOS en geeft de beschikbare al dan niet openbare toiletten aan in je buurt.
Je kan selecteren op mannen- of vrouwentoilet, of er al dan niet een afvalemmer moet aanwezig zijn en of het al dan niet rolstoeltoegankelijk moet zijn.
Zelf kan je nog toiletten doorsturen of wijzigingen doorsturen.

Ik ben er van overtuigd dat heel wat lotgenoten heel blij zullen zijn met deze app waardoor ik hem zeker wil in de aandacht brengen.

Topinitatief!!

Energiezuinig op je lichaam, Vrije tijd, Zelfzorg

Plannen uitgesteld

Florence

Gisteren had ik een hele aangename dag. Het was een lange dag die ’s morgens rond 8u begon en een twaalftal uur later afgerond was.
Een dag waar ik elk jaar naar uitkijk.

Door het iets mindere weer dan de vorige jaren dacht ik dat het fysiek wat minder lastig zou zijn: anders staan we een hele tijd in het zonnetje tegenover het café te aperitieven maar nu zaten we binnen.
In de namiddag was het echter vooral staan en dan nog een hele trip wandelen van onze laatste locatie naar de bus. Ik had mijn wandelstok mee, maar was oh zo blij dat we er geraakt waren. Ik kon echt niet meer: pijn en verzuring in de benen, de voeten brandden lijk zot en de bus had echt geen kilometer verder meer mogen staan.

Thuis aangekomen nog even rusten in de zetel. Ik verwachtte vandaag om vanillestokje te doen, maar ik hield rekening met vermoeidheid. Deze voormiddag kan ik echter amper op de benen staan van de pijn. Al mijn taakjes die ik had gepland, in de koelkast.

Dit is zo van het meest frustrerende aan mijn aandoening: dat altijd leren leven met van dag tot dag te leven en weinig plannen mogen maken.
Het waren nochtans geen grote plannen en simpele dingen: was en plas, koelkast en diepvries uitkuisen en herschikken.

Tijdens dit typen, slaat de vermoeidheid weeral toe met een grote hamer. Het voordeel dat ik vandaag alleen thuis ben, is dat ik er gewoon mag aan toegeven. Bij deze ga ik me knus installeren en een tukje doen.
Tot later dus

Food, Vrije tijd

Workshop foodfotografie

Florence

Omdat ik door mijn aandoening niet echt kan kiezen voor een vaste hobby (lees: verplicht leven van dag tot dag), probeer ik hier en daar eens een workshop te volgen van wat me echt interesseert. Heel toevallig stonden deze week twee workshops gepland. Ik kon en wou niet kiezen, dus het was even over de grenzen gaan.

Gisterenmiddag reed ik in Vlaamse velden, naar een leuke hoeve midden de velden waar Elle ons opwachtte. Samen met nog 3 andere foodies werden we in de zonnige tuin ontvangen waar we al heel wat do’s en don’ts te horen kregen ivm foodfotografie.

Daarna gingen we binnen aan de slag. Er werden een aantal eenvoudige en dankbare gerechtjes geprepareerd om aan de slag te gaan.

Eerst koos ik voor een hummusbereiding. Keer op keer herwerkte ik, want ik wou het perfect, maar dit was net het probleem: het mag totaal niet perfect overkomen! Schikken, herschikken, van dicht kijken, van op een afstand en dan van uit verschillende hoeken een foto nemen.


Eens je hier iets hebt waar je mee tevreden bent, ben je al een hele tijd verder! Was vloog die tijd. Dan kan je de foto beginnen bewerken, maar dat is iets waar ik nog wat tijd zal moeten insteken om uit te zoeken en te experimenteren.

Na de hummus tijd voor pancakes, toepasselijk want ik vind dat een heerlijk ontbijt, gecombineerd met wat vers fruit. Zalig!!!

 

Het was opvallend hoe iedereen zijn zijn eigen draai gaf aan dezelfde gerechten. Iedereen maakte een totaal andere compositie, werkte met andere kleuren, potjes, schaaltjes…. Boeiend en heel leerrijk!

Na al het nemen van al onze foto’s, zetten we al het eten op tafel en aten we alles samen op. De pancakes bevielen me enorm. Elle had deze niet zelf gemaakt, maar gekocht in de Lidl. Ze zitten in het paasassortiment en dus tijdelijk beschikbaar. Op de terugweg naar huis ben ik dus gestopt aan de Lidl en de pancakes meegebracht voor mijn ontbijt van deze morgen. 

Deze morgen had ik zin in warme pancakes en heb nog heel wat attribuutjes niet om aantrekkelijke foto’s te maken (kringloopwinkel, here I come!), dus het werd een snelle foto.

Verder wordt het vandaag een rustige dag, want het constant zitten op de grond, rechtstaan, posities innemen, … was niet echt bevorderlijk voor mijn beenspieren en dit boet ik vandaag dus uit. Maar dit is maar een kleine prijs voor de leuke en leerrijke namiddag.